Hoi allemaal,

Ongeveer twee weken geleden schreef ik dat ik ging werken voor ConstruCasa. Dat is nu (vrijdagmiddag) klaar, een dag eerder dan verwacht en de afgelopen 2 weken zijn voorbij gevlogen, zoals dat gaat als je elke dag werkt. Daarnaast heb ik met wat huisgenoten de nodige stapavondjes gehad, hebben we een macademia-finca bezocht (finca is plantage of boerderij), zijn we op de grootste markt van Midden-Amerika geweest, wat eigenlijk niet zo spectaculair was en zijn er hier in Antigua de eerste processies begonnen in voorbereiding op Pasen.

Bij zo´n processie wordt, als ik het goed heb, steeds een deel van het lijden van Jezus nagespeeld en/of herdacht. Hier gebeurt dat door een grote optocht met zware muziek, een (ik weet even niet hoe ik het anders moet beschrijven) grote brancard met meestal een beeldtenis van een lijdende Jezus erop en met veel wierook, veelal terwijl iedereen die het zware gevaarte draagt en eromheen loopt, in dezelfde kleur (paars) is gekleed. Zondagavond heb ik de eerste bekeken en ik moet zeggen dat ik het wel indrukwekkend vond. Niet dat ik gelovig ben maar het is de eerste keer dat ik katholieke mensen zó intens hun geloof zie beleven. In Nederland zijn natuurlijk veel strenge christenen maar dat zijn over het algemeen veel meer naar binnen gekeerde protestanten die niet met beeldtenissen en weinig met andere vormen van uiterlijk vertoon werken. Van TV ken ik verder natuurlijk de bedevaartstochten naar Mekka, maar zoiets als dit heb ik nog nooit gezien. En dan te bedenken dat tijdens de Heilige Week (Semana Santa) het nog veel indrukwekkender moet zijn met mensen die daadwerkelijk bloedend over straat lopen bijvoorbeeld. Helaas voor jullie heb ik er geen foto´s van en ook met de Semana Santa zal ik waarschijnlijk al Guatemala gedag hebben gezegd.

Verder heb ik deze twee weken in Alotenango tijdens het bouwproject twee buien met as gehad én deze week mijn eerste aardbeving meegemaakt om, plaatselijke tijd, 5u ´s ochtends. Het is wel apart om erg verdwaasd wakker te worden en als het geheel voorbij is je pas te realiseren dat het een behoorlijke aardbeving was. Wel even schrikken maar er was totaal niets aan de hand. Ik heb waarschijnlijk nog meer meegemaakt wat ik allemaal vergeet, maar goed dat krijgen jullie, lieve lezertjes, misschien nog wel een andere keer te horen. In de fotosectie heb ik in ieder geval een flinke update geplaatst, zodat jullie o.a. een beeld kunnen krijgen van hoe het er hier uitziet en met welk stelletje onverlaten ik me bijvoorbeeld vanavond weer eens in het uitgaansleven ga storten. Vanaf volgende week ga ik erg veel les geven, dus ook dan zal de tijd wel weer snel gaan: maar al met al vermaak ik me dus prima!

Om de fotoseries wat kracht bij te zetten wat betreft het algemene beeld van dit land, heb ik de afgelopen weken natuurlijk aan jullie gedacht en eens even wat kleine en minder kleine dingen opgeschreven die mij opvallen danwel bezighouden hier in dit land. Daar gaan we:

- het eten hier: lokale gerechten zijn Kak-ik (echt waar) en Pepian, verder worden er veel Frijoles (zwarte bonen), Tortillas en Rijst met wortel en paprika gegeten. Oh en ook veel Pancakes! Verder eten ze de vruchten die in Nederland worden beschouwd als sierkalebassen (prima te eten, maar niet erg veel smaak), veel Papaya en Ananas (cheapo hier)
- verder erg opvallend hoe ongezond er door bv. kinderen wordt gegeten! Werkelijkwaar óveral zit suiker doorheen bijvoorbeeld en over superchemisch gekleurde snoepjes wordt ook niet moeilijk gedaan
- in de pauze op de school waar ik ga werken valt op dat kinderen hier veel meer kunnen hebben dan in Nederland. In mijn herinnering kwam er elke minuut vroeger wel iemand naar de meester toe met een gebroken been, drie littekens, twee ruzies en vijf kikkers in z´n oog maar hier beukt en rent iedereen er maar wat op los (gewoon op harde tegels) en niemand huilt of klikt
- Ik word iedere ochtend wakker van de bussen (zie foto´s) waarbij de conducteurs het nodig vinden om erg hard Guate, Guate! te roepen (het zijn bussen naar Guatemala City die langs ons huis komen, van daar)
- opvoeding hier wordt écht een stuk minder streng gedaan dan in Nederland, dat is in de klassen op school op zijn zachtst gezegd ook nogal te merken: chaos. Dit is meestal nogal frustrerend voor de vrijwilligers die hier lesgeven, dus de mentaliteit ´op hoop van zegen dat iemand er iets van opsteekt´ staat hier hoog in het vaandel onder de extranjeros.
- wat betreft scholen: het is hier ook het betere stamp- en ramwerk qua leren, creativiteit is ver te zoeken. Voorbeeld: als huiswerk 30x alle letters van het alfabet opschrijven met als gevolg dat kinderen alleen de letters kennen als ze het rijtje opnoemen
- In de bussen zitten liever mensen voorin met z´n drieën op een erg klein bankje dan dat ze ff naar achteren lopen waar nog plek zat is
- Rare paradoxen: soms zijn mensen erg galant, er viel bijvoorbeeld een pakje papieren zakdoekjes uit mijn tas toen ik naar de bus rende en er kwam iemand achter mij aan gesprint om het aan mij te geven. Aan de andere kant: als er een vrouw met een baby binnenkomt in een overvolle bus, ben ik de enige die opstaat. Mogelijke verklaring: veel grote gezinnen dus een moeder met een baby is weinig bijzonders.
- Antigua herbergt de meest onlogische supermarkt die ik ooit heb gezien: knuffels naast koekjes tegenover de gitaren.
- De bus stopt hier letterlijk op iedere straathoek, of zelfs daartussen als je in of uit wilt stappen.
- Er wordt weinig Engelstalige muziek gedraaid (alleen dat nummer I´ve got a feeling van de Black Eyed Peas) en elk Spaanstalig nummer heeft óf dezelfde beat (want Reggaeton) óf dezelfde tekst (iets met hart = corazon)
- Elk weekend zijn hier enorme groepen dikke Amerikanen van middelbare of hogere leeftijd, met een zonneklep, een lichtgekleurd t-shirt met de naam van de staat van afkomst erop, een camelkleurige korte broek, hoge witte sportsokken en witte sportschoenen. Vaak nog vergezeld van een button om te herkennen dat ze bij dezelfde groep horen of een bril met van die openklap-zonnebrillenglazen ervoor.
- Avocado´s zijn hier lekkerder, groter en stukken goedkoper dan in NL: 1,25 Quetzales (11Q= 1 euro)
- Het meestgedronken bier hier is Gallo, soort Bavaria, dus niet echt mijn ding.
- Alle belgen die ik ontmoet heb tot nu toe (stuk of 6) spreken bizar goed Spaans
- Kerkhoven zijn hier ook geen saaie aangelegenheid, tenminste de Maya-graftombes zijn echt heel erg kleurrijk
- en het laatste wapenfeitje van deze bloemlezing: waar je in Nederland vaak EO-visjes op de auto ziet, zijn dat hier vaak afbeeldingen van Maria!

Nou, dat is mijns inziens wel even een mooie update geweest. Ik zit verdulleme al weer 1,5 uur achter internet hier en alhoewel het mooie weer het nu even laat afweten, is het toch tijd dat ik ga kappen. Ik zal nog even wat lokale feesthits (veelal te horen in de bus) posten en dan:

Hasta Pronto!

Jaap