Ik heb nog amper de kans gehad om iedereen die mijn reis heeft mogelijk gemaakt te bedanken, dus bij deze dan: Papa en mama superbedankt voor alles wat jullie hebben gedaan voor mij zodat ik kon beschikken over tijd, geld en mogelijkheid om zo’n superervaring mee te maken! Echt onbetaalbaar! Verder ook bedankt aan iedereen voor de reacties, nieuwigheden, hete discussiepunten en steunbetuigingen die op deze site, via de mail, facebook en allerhande communicatiemiddelen zijn gedeponeerd!

Maar…

Dan nu het misschien wel schokkende nieuws: IK GA WEER OP REIS! Het voelt op dit moment nog allemaal een beetje onwerkelijk maar over een paar dagen ben ik alweer onderweg! Op het moment van schrijven is bijna alles al geregeld. Nieuwe kleren zijn besteld en afgeleverd, (zelfs voor de meest ruige weersomstandigheden), er is nog een extra tas onderweg en de nodige reserve-onderdelen zijn aangeschafd. De komende twee dagen staan in het teken van (hopelijk) nog een tijdelijke huurder vinden voor mijn kamer want anders moet ik serieus overwegen mijn kamer op te zeggen. Daarnaast moeten de nodige tickets nog gekocht worden maar dat kan bij deze reis gelukkig allemaal zo op het laatste moment en dat is ook het fijnste. Want als ik één ding heb geleerd op mijn reis in Latijns-Amerika is het wel dat ik me niet zo druk moet maken om allerlei niet ter zaken doende dingen. Het is waar, elke dag komt maar één keer in je leven voor, maar met de huidige levensstandaarden leef je dan ook heel erg lang. Tenzij ik natuurlijk op deze reis (en de kans acht ik vrij groot), natuurlijk weer van die gevaarlijke capriolen ga uithalen op de mountainbike, zoals dat op de Death Road in Bolivia is gebeurd. Ik kan haast niet wachten om het snikhete en vochtige Utrecht achter mij te laten en me op een totaal nieuwe ervaring te storten in zuidelijker oorden. Het is een plaats die er niet om liegt en die

- niet veel zuidelijker zou kunnen liggen waar je op jezelf aangewezen bent met nog geen 1200 inwoners
- waar de verstaanbaarheid van de inwoners wellicht wel weer een enorm probleem zou kunnen vormen
- een plek met katholieke roots zoals deze bijna nergens anders in het land te vinden zijn
- een plek omgeven door lang geleden door tot de verbeelding sprekende culturen gemaakte mystieke grotten
- waar het openbaar vervoer het dramatisch laat afweten
- waar primitieve vervoermiddelen voor maar liefst 7 dagen onze enige vervoermiddelen zullen zijn.

Je leest het goed, ik ga deze reis niet in mijn eentje maken. Latijns-Amerika was na enige weken wennen zoals je begreep best wel een peulenschilletje om te reizen maar de regio waarin ik nu mijn vleugels ga uitslaan is dat zeker niet. Ik zal het maar verklappen anders maken jullie je ook maar ongerust, al denk ik dat jullie het al kunnen raden:

IK GA EEN WEEKJE FIETSEN IN ZUID-LIMBURG!